Astronomowie odkryli, że czerwone karły mogą wytwarzać rozbłyski gwiazdowe, które emitują promieniowanie dalekiego UV na poziomie wyższym niż wcześniej sądzono.
Odkrycie to sugeruje, że intensywne promieniowanie UV z tych rozbłysków może znacząco wpłynąć na to, czy planety wokół czerwonych karłów mogą nadawać się do zamieszkania.
Uważano, że niewiele gwiazd generuje wystarczającą ilość promieniowania UV poprzez rozbłyski, aby wpłynąć na zdatność do zamieszkania planety. Nasze odkrycia pokazują, że znacznie więcej gwiazd może mieć taką zdolność – powiedziała pierwsza autorka pracy, Vera Berger, która kierowała badaniami na Uniwersytecie Hawajskim, a obecnie pracuje na Uniwersytecie w Cambridge.
Berger i jej zespół wykorzystali archiwalne dane z teleskopu kosmicznego GALEX do poszukiwania rozbłysków wśród 300 000 pobliskich gwiazd. GALEX to obecnie wycofana z użytku misja NASA, która w latach 2003-2013 jednocześnie obserwowała większość nieba w zakresie bliskiego i dalekiego UV. Korzystając z nowszych technik obliczeniowych, zespół wydobył z danych wnikliwe informacje.
Połączenie nowoczesnej mocy obliczeniowej komputera z gigabajtami obserwacji sprzed dziesięcioleci pozwoliło nam wyszukać rozbłyski na tysiącach pobliskich gwiazd – powiedział współautor dr Michael Tucker z Ohio State University.
Według naukowców promieniowanie UV z rozbłysków gwiazdowych może albo niszczyć atmosfery planet, zagrażając ich potencjałowi do podtrzymania życia, albo przyczyniać się do powstawania bloków RNA, które są niezbędne do powstania życia.
Badania, których wyniki opublikowano w czasopiśmie Monthly Notices of the Royal Astronomical Society, podważają istniejące modele rozbłysków gwiazdowych i zdatność do zamieszkiwania egzoplanet, pokazując, że emisja dalekiego promieniowania UV z rozbłysków jest średnio trzy razy bardziej energetyczna niż zwykle zakładano i może osiągnąć nawet dwukrotnie wyższy poziom energii niż oczekiwano.
Dokładna przyczyna tej silniejszej emisji dalekiego promieniowania UV pozostaje niejasna. Zespół uważa, że może to być spowodowane tym, że promieniowanie rozbłysku jest skoncentrowane na określonych długościach fal, co wskazuje na obecność atomów takich jak węgiel i azot.
Te badania zmieniły obraz środowiska wokół gwiazd mniej masywnych niż nasze Słońce, które emitują bardzo mało światła UV poza rozbłyskami – powiedział współautor Jason Hinkle.
Nasza praca zwraca uwagę na potrzebę dalszego badania wpływu rozbłysków gwiazdowych na środowisko egzoplanetarne – powiedziała Berger. Wykorzystanie teleskopów kosmicznych do uzyskania widm UV gwiazd będzie miało kluczowe znaczenie dla lepszego zrozumienia pochodzenia tej emisji.
Opracowanie:
Agnieszka Nowak
Źródło:
Cambridge University