Styczeń
3.14 UT- maksimum Kwadrantydów, przewidywany ZHR=120, Księżyc w fazie +23%
4. Ziemia w peryhelium, 147,1 mln km, rozmiar kątowy 32’ 32”
12. maksymalna elongacja wschodnia Wenus: 4708’. Średnica tarczy: 24’. Największa elongacja do 2025 r. Maksymalna jasność -4,6 mag Wenus osiągnie 17 lutego.
19. maksymalna elongacja zachodnia Merkurego (24°8’). O 6 UT Merkury 7° przy Słońcu – 5°
Luty
5. zakrycie gromady Hyady przez Księżyc (faza 69%), bardzo bliska koniunkcja z Aldebaranem (~3’, ok. 22.40 UT)
10. półcieniowe zaćmienie Księżyca, widoczne we wschodniej części Ameryki Południowej, we wschodniej Kanadzie, na Atlantyku, w Europie, Afryce i zachodniej Azji. W Polsce widoczne.
11. największa przewidywana jasność komety 5P/Honda-Mrkos-Pajdušáková. Księżyc w pełni bardzo utrudni obserwacje – tak naprawdę najlepsze warunki dla tej komety wystąpią ok. tydzień wcześniej. Będzie widoczna w drugiej połowie nocy. Również 11-go kometa przejdzie najbliżej Ziemi: 0,08 j.a. – będzie to największe zbliżenie tej komety do Ziemi w tym stuleciu.
26. obrączkowe zaćmienie Słońca, widoczne w Chile, południowej Argentynie, południowej części Oceanu Atlantyckiego, w Angoli i Kongu (Afryka). W Polce zaćmienie niewidoczne.
Marzec
15. kometa 2P/Encke osiąga maksymalną przewidywaną jasność (3,5 – 6 mag). Jej obserwacje będą jednak wtedy niemożliwe – będzie przebywać zbyt blisko Słońca. Jej obserwacje (prawdopodobnie już przez lornetki) można będzie rozpocząć mniej więcej od połowy lutego.
Kwiecień
1. maksymalna elongacja wschodnia Merkurego (19°). O 18 UT Merkury 9,5° przy Słońcu – 8,5°. Będą to najlepsze warunki do wieczornych obserwacji Merkurego w tym roku na półkuli północnej.
5. największe zbliżenie komety 41P/Tuttle-Giacobini-Kresák do Ziemi (0,1485 j.a.). W tym okresie będzie można ją obserwacja przez całą noc wysoko na niebie. Kometa przejdzie przez peryhelium 14 kwietnia. 41P może być jedną z głównych atrakcji astronomicznych 2017 r.
7. opozycja Jowisza (-2,5 mag, 44” średnicy, h max 34°, Vir)
22. 12 UT – maksimum Lirydów, przewidywany ZHR=18, faza Księżyca +19%
28. 18.23-19.09 UT – zakrycie Aldebarana przez Księżyc, faza 7%, h=32°, h Sł. -5° do -11°
Maj
6. 2.00 UT – maksimum Eta Akwarydów, przewidywany maksymalny ZHR=50, faza Księżyca +82% (zachód 1.40 UT)
Czerwiec
3. maksymalna elongacja zachodnia Wenus: 4552’
15. opozycja Saturna, 0 mag, 18” średnicy (43” z pierścieniami), Oph, h max=18°. Pierścienie Saturna będą widoczne w tym roku pod maksymalnym kątem (27°).
15. około połowy czerwca kometa C/2015 V2 (Johnson) osiągnie maksymalną jasność (~7 mag). W tym czasie będzie ją można obserwować przez całą noc, wysoko na niebie.
22. 15.25-16.10 – dzienne zakrycie Aldebarana przez Księżyc, faza –4%, h=11°-4°, elongacja od Słońca 30°
Lipiec
3. Ziemia w aphelium
10. Pluton w opozycji, 14,2 mag, 0,1” średnicy, Sge, h max=18°
30. maksimum delta Akwarydów, nie jest zdefiniowana godzina, przewidywany maksymalny ZHR= 25, faza Księżyca +51%
Sierpień
7. częściowe zaćmienie Księżyca widoczne w Azji Środkowej, na Oceanie Indyjskim, we wschodniej Afryce, prawie w całej Australii i na Antarktydzie.We wschodniej Azji, w Nowej Zelandii, na wschodnim wybrzeżu Australii i w zachodniej części Oceanu Spokojnego przy zachodzie Księżyca, natomiast w pozostałej części Afryki i Azji, w Europie (a więc i w Polsce) oraz na Atlantyku przy wschodzie Księżyca. Maksymalna faza zaćmienia częściowego: 25%. W Polsce Księżyc będzie wschodził mniej więcej podczas fazy maksymalnej.
12. maksimum Perseidów, przewidywany ZHR=150, Księżyc w fazie 81%
16. 7.06-8.09 UT- dzienne zakrycie Aldebarana przez Księżyc, faza –36%, h=52°-45°, elongacja od Słońca 74°-73°
21. całkowite zaćmienie Słońca, widoczne w Stanach Zjednoczonych (w Polsce niewidoczne). Maksymalny czas trwania fazy całkowitej dla obserwatora na Ziemi wyniesie 2m40.2s, wielkość fazy maksymalnej F=1.0306. PTMA organizuje wyjazd na zaćmienie Słonca do USA. Wezmą w nim udział członkowie pięciu Oddziałów PTMA.
Wrzesień
5. opozycja Neptuna, 7,8 mag, 2,4” średnicy, Aqr, h max 32°
5. koniunkcja Marsa (1,8 mag) z Regulusem (1,4 mag) – 3.30 UT, 45’, Słońce -5,5°
12. maksymalna elongacja zachodnia Merkurego (17° 56’). O 3.30 UT Merkury 8,5°,przy Słońcu 7,5°. Najlepsze warunki do porannych obserwacji Merkurego w tym roku.
17. bliska koniunkcja Merkurego i Marsa na niebie porannym (~18’). Dobę wcześniej odległość wyniesie 30’, a o 18.30 UT 16-go planety miną się w odległości 3’, niestety będąc wtedy u nas pod horyzontem.
18. Bliska koniunkcja Księżyca (+5%) i Regulusa (~10’), ok. 3.35 UT. Księżyc 14°, Słońce -8° BARDZO ŁADNA konfiguracja Merkurego, Marsa, Regulusa, Księżyca i Wenus.
20. koniunkcja Wenus z Regulusem (28’). O 3.30 UT Wenus 15° przy Słońcu -9°
Październik
1. pierścienie Saturna widoczne pod maksymalnym kątem (27°). Ostatnio były widoczne pod takim kątem w 2003 a będą w 2032. Podczas opozycji pierścienie widoczne pod takim kątem zwiększają jasność Saturna o ok. 0,5 mag.
5. koniunkcja Wenus i Marsa (22’). O 4 UT 22’ planety 13°, Słońce -8°
7. maksimum Drakonidów
19. opozycja Urana, 5,7 mag, 3,7” średnicy, Psc, h max 50°
21. maksimum Orionidów, przewidywany ZHR=20, Księżyc w fazie 3%!
Listopad
4/5. maksimum Taurydów
5/6. 3.08-3.45 UT – zakrycie Aldebarana przez Księżyc, faza -95%, h=42°-36°,
13. bliska koniunkcja Wenus z Jowiszem (18’). O 5.15 planety 6° przy Słońcu -6°
17. 16.30 UT – maksimum Leonidów, przewidywany ZHR=10(!), Księżyc w fazie 1%!
Grudzień
8. 21.24-22.08 – zakrycie Regulusa przez Księżyc, faza -65%, h=7°-14°,
14. 6.30 UT – maksimum Geminidów, przewidywany ZHR=120, Księżyc w fazie 14%
22. 14.45 UT – maksimum Ursydów, przewidywany ZHR=20, Księżyc w fazie 16%
31. 1.26-2.12 UT – zakrycie Aldebarana przez Księżyc, faza 93%, h=24°-17°
Opracowanie:
Marcin Filipek